Zespół Arnolda-Chiariego, znany również jako wrodzony zanik języka, to rzadkie neurologiczne schorzenie, które charakteryzuje się wrodzonymi wadami strukturalnymi mózgu. Nazwa pochodzi od dwóch lekarzy, którzy po raz pierwszy opisali ten zespół w 1891 roku - Juliusa Arnolda i Hansa Chiariego.
Choroba ta jest spowodowana nieprawidłowym rozwojem tyłomózgowia, co prowadzi do przemieszczenia móżdżku i rdzenia kręgowego w dół przez otwór wielki. To powoduje ucisk na struktury mózgu i zaburzenia przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego.
Objawy zespołu Arnolda-Chiariego mogą obejmować: bóle głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia mowy, trudności w połykaniu, drętwienie kończyn, problemy z oddychaniem i inne objawy neurologiczne.
Diagnoza opiera się na badaniu neurologicznym, obrazowaniu mózgu (np. rezonans magnetyczny) i badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego.
Chociaż nie ma leczenia, które mogłoby wyleczyć zespół Arnolda-Chiariego, istnieją różne metody zarządzania objawami, takie jak leki przeciwbólowe, terapia fizyczna, rehabilitacja i w niektórych przypadkach konieczne może być leczenie operacyjne.