Nadczynność przytarczyc jest stanem, w którym przytarczyce wytwarzają nadmiar hormonów przytarczycowych. Częstość występowania tego schorzenia jest różna w zależności od populacji i regionu geograficznego. Szacuje się, że nadczynność przytarczyc dotyka około 1-2% populacji ogólnej. Wśród osób starszych częstość ta może być wyższa, sięgając nawet 8-10%.
Nadczynność przytarczyc może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak guzy przytarczyc, nadczynność tarczycy, niedobór witaminy D czy choroby nerek. Objawy nadczynności przytarczyc mogą być różnorodne i obejmować osłabienie mięśni, bóle kostno-stawowe, zmęczenie, nudności, utratę apetytu oraz zaburzenia rytmu serca.
Diagnoza nadczynności przytarczyc opiera się na badaniach laboratoryjnych, takich jak oznaczenie poziomu wapnia, fosforu i hormonu przytarczycowego we krwi. Leczenie może obejmować farmakoterapię, dietę ubogą w wapń, suplementację witaminy D oraz w niektórych przypadkach chirurgiczne usunięcie guzów przytarczyc. Wczesne wykrycie i leczenie nadczynności przytarczyc jest istotne dla zapobiegania powikłaniom i poprawy jakości życia pacjenta.