Zespół Lamberta-Eatona - Jaka jest jego historia?

Zespół Lamberta-Eatona (LEMS) jest rzadkim schorzeniem neurologicznym, które charakteryzuje się osłabieniem mięśni i trudnościami w ich kontrolowaniu. Nazwa pochodzi od dwóch naukowców, którzy po raz pierwszy opisali ten zespół w 1956 roku - Edwarda Lamberta i Lee Eatona.

Historia zespołu Lamberta-Eatona rozpoczęła się od obserwacji pacjentów z rakiem płuc, u których występowały objawy osłabienia mięśni. W 1966 roku odkryto, że przyczyną tych objawów jest obecność przeciwciał skierowanych przeciwko kanałom wapniowym w mięśniach. Przeciwciała te hamują uwalnianie neuroprzekaźników, co prowadzi do zaburzeń przewodzenia nerwowo-mięśniowego.

W latach 80. XX wieku dokonano dalszych badań nad zespołem Lamberta-Eatona i ustalono, że może on być również związany z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak toczeń rumieniowaty układowy czy reumatoidalne zapalenie stawów.

Obecnie zespół Lamberta-Eatona jest diagnozowany za pomocą testów elektrofizjologicznych oraz badania poziomu przeciwciał przeciwko kanałom wapniowym. Leczenie polega na zwalczaniu przyczyny choroby, takiej jak rak, oraz stosowaniu terapii immunosupresyjnej.