Zespół Lennoxa-Gastauta (LGS) jest rzadkim, ciężkim i trudnym do kontrolowania zespołem padaczkowym, który występuje głównie u dzieci. Częstość występowania LGS wynosi około 1-5% wśród wszystkich przypadków padaczki u dzieci. Chociaż jest to rzadkie schorzenie, ma duże znaczenie kliniczne ze względu na swoje poważne konsekwencje.
LGS charakteryzuje się trzema głównymi typami napadów: napadami atonicznymi (utrata napięcia mięśniowego), napadami toniczno-klonicznymi (drgawkami) oraz napadami nieświadomości. Oprócz napadów, pacjenci z LGS często mają opóźnienia rozwojowe, trudności w nauce, zaburzenia zachowania i problemy z funkcjonowaniem poznawczym.
Diagnoza LGS opiera się na obserwacji charakterystycznych objawów oraz wykluczeniu innych przyczyn padaczki. Leczenie LGS jest trudne i obejmuje zazwyczaj stosowanie wielu leków przeciwpadaczkowych, terapię dietetyczną i rehabilitację. W niektórych przypadkach, chirurgiczne leczenie padaczki może być również rozważane.
W związku z rzadkością LGS, istnieje niewiele informacji na temat tego zespołu, a badania nad jego przyczynami i leczeniem są nadal prowadzone.