Zespół Lennoxa-Gastauta (LGS) to rzadki, ciężki rodzaj padaczki, który występuje głównie u dzieci. Diagnoza tego zespołu jest oparta na obserwacji charakterystycznych objawów klinicznych oraz wynikach badań neurologicznych i elektroencefalograficznych (EEG).
Podstawowym kryterium diagnostycznym LGS jest występowanie trzech głównych typów napadów padaczkowych: napadów atonicznych (utrata napięcia mięśniowego), napadów tonicznych (utrata przytomności i nagłe napięcie mięśni) oraz napadów atypowych absansów (chwilowe utraty świadomości).
Badanie EEG odgrywa kluczową rolę w diagnozowaniu LGS. Charakterystyczne zmiany w wynikach EEG obejmują wolne fale o niskiej częstotliwości, zespoły wolnych fal o wysokiej amplitudzie oraz występowanie wyładowań ogniskowych.
Ważne jest również przeprowadzenie dokładnego wywiadu medycznego, aby wykluczyć inne przyczyny napadów padaczkowych oraz ocenić rozwój psychofizyczny pacjenta.
Diagnoza zespołu Lennoxa-Gastauta jest złożonym procesem, który wymaga współpracy między lekarzem neurologiem, specjalistami od padaczki oraz wykonania odpowiednich badań klinicznych i diagnostycznych.