Zespół Lowe'a, znany również jako zespół Lowe'a-Omdena, to rzadkie neurologiczne schorzenie, które zostało opisane po raz pierwszy przez neurologa Jamesa Lowe'a i neurochirurga Harolda Omdena w 1962 roku. Choroba ta charakteryzuje się postępującym uszkodzeniem mięśni i nerwów, prowadzącym do stopniowego osłabienia mięśni i trudności w poruszaniu się.
Historia zespołu Lowe'a rozpoczęła się od przypadkowego odkrycia przez Lowe'a i Omdena wspólnych cech u kilku pacjentów. Po przeprowadzeniu badań i analizie przypadków, naukowcy zidentyfikowali wspólne objawy i cechy charakterystyczne, które doprowadziły do uznania tego schorzenia za odrębną jednostkę chorobową.
Od tamtej pory, badania nad zespołem Lowe'a skupiają się na zrozumieniu przyczyn i mechanizmów choroby oraz opracowaniu skutecznych metod leczenia. Pomimo postępów w dziedzinie medycyny, zespół Lowe'a nadal pozostaje rzadką i trudną do zdiagnozowania chorobą.