Choroba Ménière'a, znana również jako zespół Ménière'a, to przewlekłe schorzenie układu błędnikowego, które charakteryzuje się napadami trzech głównych objawów: zawrotów głowy, utrzymującej się utraty słuchu oraz szumów usznych. Choroba ta została nazwana na cześć francuskiego lekarza Prospera Ménière'a, który jako pierwszy opisał jej objawy w XIX wieku.
Objawy choroby Ménière'a mogą występować okresowo i prowadzić do znacznego pogorszenia jakości życia pacjenta. Często towarzyszą im nudności, wymioty, trudności z utrzymaniem równowagi oraz uczucie pełności w uchu. Przyczyna choroby nie jest do końca poznana, jednak podejrzewa się, że może mieć związek z zaburzeniami w przepływie płynu limfatycznego w uchu wewnętrznym.
Choroba Ménière'a jest diagnozowana na podstawie charakterystycznych objawów oraz wykluczeniu innych możliwych przyczyn. Istnieje wiele metod leczenia, które mają na celu łagodzenie objawów i poprawę jakości życia pacjenta, takie jak dieta niskosodowa, leki przeciwwymiotne, leki przeciwhistaminowe, a w niektórych przypadkach nawet operacje.