Miastenia jest rzadkim, przewlekłym schorzeniem neurologicznym, które charakteryzuje się osłabieniem mięśni i szybkim ich zmęczeniem. Nazwa pochodzi od greckiego słowa "myasthenia", oznaczającego "osłabienie mięśni".
Historia miastenii sięga starożytności, jednak dopiero w XIX wieku została ona dokładniej opisana przez francuskiego lekarza Charlesa Edouarda Browna-Séquarda. W 1877 roku niemiecki neurolog Wilhelm Heinrich Erb opisał przypadki miastenii u swoich pacjentów, co przyczyniło się do większego zainteresowania tym schorzeniem.
Najważniejszym odkryciem w historii miastenii było zidentyfikowanie przez amerykańskiego neurologa Mary Walkera Eatona w 1973 roku obecności przeciwciał przeciwko receptorom acetylocholiny u pacjentów z tą chorobą. To odkrycie umożliwiło opracowanie skuteczniejszych metod diagnozowania i leczenia miastenii.
Dzięki postępom medycyny i terapii, osoby z miastenią mogą prowadzić aktywne życie, choć wymaga to regularnej opieki lekarskiej i stosowania odpowiednich leków.