Narkolepsja to rzadkie neurologiczne zaburzenie snu, które charakteryzuje się niekontrolowanymi napadami senności i utratą kontroli nad mięśniami. Historia narkolepsji sięga starożytności, jednak dopiero w XIX wieku została ona opisana jako odrębna choroba. Pierwsze naukowe badania nad narkolepsją przeprowadził francuski lekarz Jean-Baptiste-Édouard Gélineau w 1880 roku. W 1928 roku amerykański psychiatra i neurolog, Frederick Lewy, odkrył obecność specyficznych zmian w mózgu pacjentów z narkolepsją. W latach 90. XX wieku odkryto, że narkolepsja jest związana z niedoborem neuroprzekaźnika hipokretyny, który reguluje sen i czuwanie. Obecnie narkolepsja jest dobrze zbadanym schorzeniem, choć nadal nie ma lekarstwa na jej całkowite wyleczenie.