Apraksja gałkoruchowa jest rzadkim zaburzeniem neurologicznym, które wpływa na zdolność do kontrolowania ruchów gałek ocznych. Chociaż nie jest to powszechne wśród znanych osób, kilka przypadków zostało udokumentowanych.
Jednym z najbardziej znanych przypadków apraksji gałkoruchowej jest przypadek aktora i komika Marty Feldmana. Feldman, który był znany ze swojego charakterystycznego wyglądu, cierpiał na to zaburzenie, które wpływało na jego zdolność do kontrolowania ruchów oczu. Jego oczy często poruszały się niezależnie od siebie, co dodawało mu charakterystycznego wyrazu twarzy. Pomimo tego, Feldman odniósł sukces jako aktor i komik, występując w takich filmach jak "Young Frankenstein" i "Silent Movie".
Innym znanym przypadkiem jest aktor i komik Marty Allen. Allen, który był częścią popularnego duetu komediowego Allen & Rossi, również cierpiał na apraksję gałkoruchową. Jego oczy często poruszały się w różnych kierunkach, co dodawało mu unikalnego wyglądu. Mimo tego, Allen odniósł sukces jako artysta estradowy i występował na scenie, w telewizji i filmach.
Jednym z najbardziej inspirujących przypadków jest historia Mollie Burkhart, członkini plemienia Osagów, która cierpiała na apraksję gałkoruchową. Burkhart była jedną z ofiar morderstw dokonanych na jej rodzinie w latach 20. XX wieku, znanych jako "Reign of Terror". Pomimo swojego zaburzenia, Burkhart odgrywała kluczową rolę w dochodzeniu w sprawie tych zbrodni i przyczyniła się do skazania sprawców.
Innym znanym przypadkiem jest aktorka i piosenkarka Ethel Merman. Merman, która była jedną z najbardziej znanych gwiazd musicalowych lat 30. i 40., również cierpiała na apraksję gałkoruchową. Jej oczy często poruszały się niezależnie od siebie, co było widoczne podczas jej występów sceniczych. Mimo tego, Merman odniosła ogromny sukces jako artystka estradowa i zdobyła wiele nagród za swoje występy.
Warto zauważyć, że apraksja gałkoruchowa jest rzadkim zaburzeniem i nie jest powszechne wśród znanych osób. Jednak przypadki takie jak Marty Feldman, Marty Allen, Mollie Burkhart i Ethel Merman pokazują, że osoby z tym zaburzeniem mogą osiągnąć sukces i przyczynić się do swojej dziedziny pomimo trudności związanych z kontrolą ruchów gałek ocznych.