Choroba Olliera, znana również jako dysplazja chrzęstno-kostna typu Olliera, jest rzadkim schorzeniem rozwojowym, które charakteryzuje się występowaniem mnogich nienowotworowych guzów chrzęstno-kostnych w obrębie kości. Częstość występowania tej choroby jest trudna do określenia ze względu na jej rzadkość i brak dokładnych danych epidemiologicznych.
Choroba Olliera jest uważana za sporadyczną, co oznacza, że występuje przypadkowo i nie ma związku z dziedziczeniem. Dotyczy głównie dzieci i młodych dorosłych, choć może pojawić się w każdym wieku. Objawy mogą różnić się w zależności od lokalizacji guzów, ale najczęściej obejmują zniekształcenie kości, skrócenie kończyn, ból i ograniczenie ruchomości.
Diagnoza choroby Olliera opiera się na badaniu radiologicznym, biopsji guzów oraz ocenie objawów klinicznych. Nie ma specyficznej terapii dla tej choroby, a leczenie polega głównie na łagodzeniu objawów i monitorowaniu guzów w celu wykrycia ewentualnych powikłań.
W przypadku podejrzenia choroby Olliera zaleca się skonsultowanie się z lekarzem specjalistą, który może przeprowadzić odpowiednie badania i zaplanować indywidualny plan leczenia.