Kod ICD10 i ICD9 dla Zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji

Zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji (CCHS) jest rzadkim zaburzeniem oddychania, które występuje od urodzenia. Charakteryzuje się nieprawidłowym działaniem ośrodka oddechowego w mózgu, co prowadzi do niedostatecznego wentylowania płuc. Osoby z CCHS mogą mieć trudności z oddychaniem podczas snu i w stanie czuwania.

W międzynarodowej klasyfikacji chorób ICD-10, Zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji jest kodowany jako G47.3. Natomiast w starszej klasyfikacji ICD-9, jest on kodowany jako 327.26.

Diagnoza CCHS jest oparta na obserwacji objawów klinicznych, takich jak nawracające epizody niedotlenienia, nadmierna senność i trudności w oddychaniu. Badania genetyczne mogą również potwierdzić obecność mutacji w genie PHOX2B, która jest związana z tym zespołem.

W leczeniu CCHS stosuje się wentylację wspomaganą, która pomaga utrzymać odpowiedni poziom tlenu we krwi. Osoby z CCHS powinny być regularnie monitorowane i leczone przez specjalistów w dziedzinie pulmonologii i neurologii.