Zespół wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji (CCHS) jest rzadkim zaburzeniem układu oddechowego, które charakteryzuje się nieprawidłowym funkcjonowaniem ośrodka oddechowego w mózgu. Diagnoza tego schorzenia jest zazwyczaj oparta na obserwacji objawów klinicznych, takich jak trudności w oddychaniu, zwłaszcza podczas snu, sinica, nadmierna senność i opóźniony rozwój psychomotoryczny u niemowląt.
Aby potwierdzić diagnozę, przeprowadza się badania dodatkowe, takie jak testy genetyczne, które mogą wykazać mutacje w genie PHOX2B, odpowiedzialnym za rozwój ośrodka oddechowego. Badanie polisomnograficzne jest również istotne, ponieważ pozwala na monitorowanie parametrów oddechowych podczas snu.
Ważne jest również przeprowadzenie badania radiologicznego klatki piersiowej w celu oceny struktury płuc i układu oddechowego. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie testów funkcji oddechowych, takich jak spirometria, aby ocenić wydolność układu oddechowego.
Diagnoza zespołu wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji jest złożonym procesem, który wymaga współpracy różnych specjalistów, takich jak pulmonolog, genetyk i neurolog. Wczesna diagnoza i leczenie są kluczowe dla zapewnienia optymalnej opieki pacjentom z tym schorzeniem.