Zespół SCID (ciężkie złożone niedobory odporności) to rzadka, dziedziczna choroba układu odpornościowego, charakteryzująca się poważnymi defektami w produkcji i funkcjonowaniu limfocytów T i B. Historia tej choroby sięga lat 60. XX wieku, kiedy to opisano pierwsze przypadki dzieci z nawracającymi infekcjami, które prowadziły do przedwczesnej śmierci. W latach 70. i 80. przeprowadzono badania, które pozwoliły na zidentyfikowanie różnych podtypów SCID oraz odkrycie genetycznych przyczyn tej choroby.
Najważniejszym momentem w historii SCID było przeprowadzenie pierwszej udanej transplantacji szpiku kostnego w 1968 roku. Dzięki temu osiągnięciu pacjenci z SCID zyskali nadzieję na poprawę swojego stanu zdrowia. W kolejnych latach dokonano wielu postępów w leczeniu SCID, w tym opracowano terapie genowe, które mogą przywrócić funkcję układu odpornościowego.
Obecnie istnieją różne metody diagnostyki i leczenia SCID, które pozwalają pacjentom prowadzić normalne życie. Niemniej jednak, SCID nadal stanowi wyzwanie dla pacjentów i ich rodzin, dlatego kontynuowane są badania nad nowymi terapiami i sposobami poprawy jakości życia osób dotkniętych tą chorobą.