Zespół sztywności uogólnionej (ang. generalized stiffness syndrome) to rzadkie schorzenie neurologiczne, które charakteryzuje się przewlekłym i postępującym usztywnieniem mięśni. Objawy zespołu obejmują sztywność mięśniową, ograniczenie ruchomości stawów, bóle mięśniowe oraz trudności w utrzymaniu równowagi. Choroba może prowadzić do znacznego upośledzenia funkcji ruchowych i codziennych czynności.
Przyczyny zespołu sztywności uogólnionej nie są do końca poznane. Wiadomo jednak, że jest to choroba genetyczna, która dziedziczy się w sposób autosomalny dominujący. Objawy mogą pojawić się w różnym wieku, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych.
Diagnoza opiera się na badaniu klinicznym, wywiadzie medycznym oraz badaniach genetycznych. Leczenie zespołu sztywności uogólnionej polega głównie na łagodzeniu objawów i poprawie jakości życia pacjenta. Stosuje się terapię farmakologiczną, fizjoterapię oraz terapię zajęciową.
W przypadku zespołu sztywności uogólnionej ważne jest prowadzenie opieki multidyscyplinarnej, która obejmuje specjalistów różnych dziedzin medycyny, takich jak neurolog, fizjoterapeuta, ortopeda czy genetyk.