Talasemia jest genetycznym zaburzeniem krwi, które wpływa na produkcję hemoglobiny - białka odpowiedzialnego za transport tlenu we krwi. Historia talasemii sięga starożytności, a pierwsze opisy choroby pochodzą z obszaru Morza Śródziemnego. Nazwa "talasemia" pochodzi od greckiego słowa "talassa", oznaczającego morze, ponieważ choroba była szczególnie powszechna w regionach nadmorskich.
Przez wieki talasemia była często mylona z innymi chorobami krwi, aż do momentu, gdy w XX wieku naukowcy zidentyfikowali jej genetyczne podłoże. Odkrycie to umożliwiło rozwój testów diagnostycznych oraz lepsze zrozumienie choroby.
Talasemia występuje w różnych postaciach, zależnie od rodzaju i liczby mutacji genów hemoglobiny. Najczęstsze formy to talasemia alfa i talasemia beta. Choroba może prowadzić do niedokrwistości, zwiększonej podatności na infekcje oraz innych powikłań.
Obecnie naukowcy prowadzą badania nad lepszym zrozumieniem talasemii oraz poszukują nowych terapii, które mogą poprawić jakość życia pacjentów z tą chorobą.