Choroba von Willebranda jest dziedzicznym zaburzeniem krzepnięcia krwi, które charakteryzuje się niedoborem lub nieprawidłową funkcją czynnika von Willebranda. Jest to najczęstsze dziedziczne zaburzenie krzepnięcia krwi, występujące u około 1% populacji.
Kod ICD10 dla Choroby von Willebranda to D68.0, natomiast kod ICD9 to 286.4. Oba kody odnoszą się do "Innych wrodzonych niedoborów czynników krzepnięcia".
Choroba von Willebranda objawia się skłonnością do krwawień, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Może prowadzić do trudności w zatrzymaniu krwawienia po urazach lub zabiegach chirurgicznych. Diagnoza opiera się na badaniu poziomu czynnika von Willebranda oraz innych testach krzepnięcia krwi.
W leczeniu Choroby von Willebranda stosuje się różne metody, takie jak podawanie preparatów czynnika von Willebranda, leki przeciwpłytkowe lub transfuzje krwi w przypadkach ciężkich krwawień.