Zespół Waardenburga to rzadka genetyczna choroba dziedziczona w sposób autosomalny dominujący. Nazwa pochodzi od holenderskiego lekarza Petrusa Johannesa Waardenburga, który jako pierwszy opisał tę chorobę w 1951 roku.
Choroba objawia się różnymi cechami, takimi jak zmiany w kolorze skóry, włosów i oczu. Osoby z zespołem Waardenburga mogą mieć bielactwo (brak pigmentu w skórze), heterochromię (różny kolor oczu) oraz poliarchię (białe pasma włosów). Dodatkowo, mogą występować wady słuchu, takie jak upośledzenie słuchu lub głuchota.
Choroba jest spowodowana mutacjami w genach związanych z pigmentacją i rozwojem narządu słuchu. Istnieje kilka typów zespołu Waardenburga, z różnymi objawami i stopniem nasilenia.
Choć zespół Waardenburga jest nieuleczalny, można zarządzać jego objawami poprzez odpowiednie leczenie i terapię. W przypadku wad słuchu, aparaty słuchowe lub implanty ślimakowe mogą poprawić jakość życia pacjentów.