Makroglobulinemia Waldenströma to rzadki typ nowotworu układu krwiotwórczego, który charakteryzuje się nadmierną produkcją monoklonalnego immunoglobuliny M (IgM) przez komórki plazmatyczne w szpiku kostnym. Choroba została nazwana na cześć szwedzkiego onkologa Janusa Waldenströma, który opisał ją po raz pierwszy w 1944 roku.
Historia makroglobulinemii Waldenströma jest związana z postępem w dziedzinie diagnostyki i leczenia. Wcześniej była często mylona z innymi chorobami układu krwiotwórczego, ale dzięki rozwojowi technologii laboratoryjnych i obrazowych możliwe stało się dokładniejsze rozpoznawanie tej choroby.
Obecnie istnieją różne metody leczenia makroglobulinemii Waldenströma, takie jak chemioterapia, immunoterapia, terapia celowana oraz przeszczepienie komórek macierzystych. Dzięki postępom w medycynie pacjenci z tą chorobą mają większe szanse na długotrwałe przeżycie i poprawę jakości życia.
Makroglobulinemia Waldenströma jest nadal przedmiotem intensywnych badań naukowych, które mają na celu lepsze zrozumienie mechanizmów choroby i opracowanie skuteczniejszych terapii.