Zespół Wolffa-Parkinsona-White'a (WPW) jest rzadkim zaburzeniem rytmu serca, charakteryzującym się dodatkowym przewodzeniem impulsów elektrycznych między przedsionkami a komorami serca. Diagnoza WPW opiera się na różnych badaniach.
Pierwszym krokiem jest elektrokardiogram (EKG), który rejestruje aktywność elektryczną serca. W przypadku WPW, EKG może wykazać charakterystyczne zmiany, takie jak obecność fal delta.
Kolejnym ważnym badaniem jest badanie Holtera, które polega na noszeniu przenośnego monitora EKG przez 24-48 godzin. To pozwala na rejestrowanie aktywności serca w codziennych sytuacjach i może ujawnić nieregularne impulsy charakterystyczne dla WPW.
W niektórych przypadkach, test wysiłkowy może być przeprowadzony, aby ocenić reakcję serca na wysiłek fizyczny.
W przypadku podejrzenia WPW, elektrofizjologiczne badanie serca (EPS) może być zalecane. To bardziej zaawansowane badanie, które pozwala na dokładne zlokalizowanie dodatkowego przewodzenia i ocenę ryzyka powikłań.
Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem kardiologiem, który na podstawie wyników badań i objawów pacjenta będzie w stanie postawić diagnozę WPW i zaplanować odpowiednie leczenie.