Zespół Wolframa, znany również jako zespół Wolframa, to rzadkie schorzenie genetyczne, które występuje u około 1 na 500 000 osób na całym świecie. Choroba ta została nazwana na cześć niemieckiego lekarza, Jana Wolframa, który jako pierwszy opisał jej objawy w 1938 roku.
Osoby dotknięte zespołem Wolframa często mają problemy z wieloma układami ciała, w tym z oczami, uszami, układem nerwowym i hormonalnym. Najbardziej charakterystycznymi objawami są cukrzyca wczesnego dzieciństwa, utrata słuchu, problemy z widzeniem (w tym jaskra) oraz zaburzenia neurologiczne.
Niestety, zespół Wolframa jest chorobą postępującą i nieuleczalną. Leczenie polega głównie na łagodzeniu objawów i wspieraniu pacjentów w radzeniu sobie z codziennymi wyzwaniami. Wczesna diagnoza i opieka multidyscyplinarna są kluczowe dla poprawy jakości życia osób z tym schorzeniem.
Ze względu na rzadkość zespołu Wolframa, istnieje niewiele informacji na temat jego dokładnej częstości występowania. Jednakże, dzięki postępom w dziedzinie genetyki i diagnostyki medycznej, coraz więcej przypadków jest rozpoznawanych i dokumentowanych, co przyczynia się do lepszego zrozumienia tej choroby.