Autyzm jest neurologicznym zaburzeniem rozwojowym, które wpływa na sposób, w jaki jednostka postrzega i oddziałuje z otoczeniem. Jego historia sięga lat 40. XX wieku, kiedy to Leo Kanner i Hans Asperger niezależnie od siebie opisali pewne cechy charakterystyczne tego zaburzenia. Kanner skupił się na dzieciach z ograniczonymi umiejętnościami komunikacyjnymi i społecznymi, podczas gdy Asperger opisał dzieci z wysokofunkcjonującym autyzmem.
W latach 60. i 70. XX wieku autyzm był często mylony z schizofrenią, co prowadziło do niewłaściwego leczenia. Dopiero w latach 80. i 90. pojawiły się bardziej precyzyjne kryteria diagnostyczne, umożliwiające lepsze zrozumienie i identyfikację autyzmu.
Dzisiaj autyzm jest rozumiany jako spektrum zaburzeń, które obejmuje różne stopnie nasilenia i różnorodne objawy. Osoby z autyzmem mogą mieć trudności w komunikacji, społecznych interakcjach, a także mogą wykazywać powtarzalne zachowania i ograniczone zainteresowania.
Współczesne badania nad autyzmem koncentrują się na poszukiwaniu przyczyn i lepszych metod terapeutycznych, aby zapewnić osobom z autyzmem pełniejsze i bardziej satysfakcjonujące życie.