Zespół Goldenhara, znany również jako zespół oczno-uszno-mandibularny, jest rzadkim wrodzonym zaburzeniem rozwojowym. Charakteryzuje się nieprawidłowym rozwojem struktur twarzy i czaszki.
Najbardziej charakterystycznymi cechami tego zespołu są asymetria twarzy, niedorozwój ucha zewnętrznego, nieprawidłowości w budowie oka oraz wady w rozwoju żuchwy. Osoby z zespołem Goldenhara mogą mieć również problemy z oddychaniem, słuchem, widzeniem i żuciem.
Przyczyna zespołu Goldenhara nie jest do końca znana, ale podejrzewa się, że jest to spowodowane nieprawidłowym rozwojem zarodka wczesnej ciąży. Zespół ten może występować w różnym stopniu nasilenia, co oznacza, że objawy mogą się różnić u poszczególnych osób.
Diagnoza zespołu Goldenhara opiera się na obserwacji charakterystycznych cech fizycznych oraz badaniach obrazowych, takich jak tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny. Leczenie zespołu Goldenhara polega na łagodzeniu objawów i poprawie funkcji życiowych pacjenta. Może obejmować operacje rekonstrukcyjne, terapię słuchową, okulistyczną oraz logopedyczną.
Ważne jest, aby osoby z zespołem Goldenhara otrzymały wsparcie emocjonalne i społeczne, ponieważ mogą się spotkać z wyzwaniami związanymi z wyglądem zewnętrznym i funkcjonalnością. Wczesna diagnoza i interwencja mogą pomóc poprawić jakość życia osób z tym zespołem.