Zespół Marcusa Gunna, znany również jako zespół Gunna-Barraquer-Marcusa, to rzadka choroba genetyczna, która dotyczy oczu. Została nazwana na cześć trzech lekarzy, którzy jako pierwsi opisali tę chorobę: Jose Gunna, Jose Barraquer i Maumenee Marcusa.
Jose Gunna był argentyńskim okulistą, który w 1966 roku opisał przypadki pacjentów z charakterystycznymi zmianami w siatkówce oka. Jego prace przyczyniły się do zrozumienia patogenezy choroby i rozwoju dalszych badań.
Jose Barraquer, hiszpański okulista, również przyczynił się do opisu Zespołu Marcusa Gunna. W 1967 roku opublikował swoje badania na temat zmian w rogówce u pacjentów z tą chorobą. Jego prace pomogły w zrozumieniu związku między zmianami w rogówce a zmianami w siatkówce.
Maumenee Marcusa, amerykański okulista, również odegrał ważną rolę w badaniach nad Zespołem Marcusa Gunna. W 1971 roku opublikował swoje badania, w których opisał dodatkowe cechy kliniczne tej choroby, takie jak zaćma i jaskra. Jego prace przyczyniły się do pełniejszego zrozumienia objawów i przebiegu choroby.
Wszyscy trzej lekarze, Gunna, Barraquer i Marcusa, przyczynili się do rozwoju wiedzy na temat Zespołu Marcusa Gunna i pomogli w poprawie diagnozy i leczenia tej rzadkiej choroby oczu.