Zespół kociego krzyku, znany również jako zespół Cri du Chat, jest rzadkim genetycznym zaburzeniem. Diagnoza tego zespołu opiera się na obserwacji charakterystycznych cech klinicznych oraz potwierdzeniu genetycznym.
Najważniejszym objawem zespołu kociego krzyku jest charakterystyczny, przeraźliwy krzyk niemowlęcia, który przypomina miauczenie kota. Inne cechy obejmują opóźnienie umysłowe, mikrocefalię, nieprawidłowości w budowie twarzy, wrodzone wady serca i opóźniony rozwój mowy.
Diagnoza zespołu kociego krzyku jest potwierdzana poprzez badanie genetyczne, takie jak analiza chromosomów lub testy molekularne. Najczęściej stosowaną metodą jest badanie mikromacierzy DNA, które pozwala na wykrycie utraty materiału genetycznego na krótkim ramieniu chromosomu 5.
Ważne jest, aby zdiagnozować zespół kociego krzyku jak najwcześniej, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i terapię dla pacjenta. Wczesna interwencja terapeutyczna, tak jak terapia mowy i fizjoterapia, może pomóc w minimalizowaniu niepełnosprawności i poprawie jakości życia osób z tym zespołem.