Zespół Andersen-Tawila to rzadka choroba genetyczna, która została po raz pierwszy opisana w 1973 roku przez duńskiego lekarza Hansa Andersena i egipskiego lekarza Ahmeda Tawila. Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny dominujący, co oznacza, że wystarczy, że jeden z rodziców ma wadliwy gen, aby dziecko odziedziczyło tę chorobę.
Objawy zespołu Andersen-Tawila obejmują między innymi deformacje kości, takie jak krzywizna kręgosłupa, skrócenie kończyn, wady serca, takie jak arytmia i przedwczesne skurcze komór, a także trudności w mówieniu i połykaniu. Choroba ta może również prowadzić do osłabienia mięśni, trudności w chodzeniu oraz problemów z oddychaniem.
Diagnoza zespołu Andersen-Tawila opiera się na badaniu klinicznym, analizie genetycznej oraz badaniach elektrokardiograficznych. Obecnie nie istnieje skuteczne leczenie tej choroby, a terapia polega głównie na łagodzeniu objawów i zapobieganiu powikłaniom.
Badania nad zespołem Andersen-Tawila są nadal prowadzone, aby lepiej zrozumieć przyczyny i znaleźć skuteczne metody leczenia tej rzadkiej choroby genetycznej.